Woshiar Karim Faraj

Mijn naam is Woshiar Karim Faraj.
Ik ben in juli 2017 bij Stichting BalansZorg Begeleiding terecht gekomen. Op dat moment verkeerde ik in een zware en moeilijke periode waarin ik al 2 jaar dakloos was. Ik had veel schulden, gezondheidsproblemen en geen zorgverzekering. Dit is ontstaan door persoonlijk verlies en een langdurig rouwproces.
Ik ben een 61-jarig man, afkomstig uit Irak en ik ben in 1995 met mijn gezin naar Nederland gevlucht en in een AZC terecht gekomen. Inmiddels bezit ik een Nederlands paspoort. Sinds 2017 heb ik een seniorenwoning in Oegstgeest. Ik ben gescheiden en ik heb 3 kinderen, 2 dochters een zoon en een kleindochter.
Mijn zoon is echter in 1997 op traumatische wijze voor de ogen van mijn gezin doodgeschoten. Deze gebeurtenis heeft mijn hele gezin getekend.

Ik had een enorm trauma door alles wat ik heb meegemaakt tijdens de oorlog in Irak. Ik had last van depressies en eenzaamheid.
Door hulp en ondersteuning vanuit de GGZ en later de individuele begeleiding is mijn leven wat stabieler geworden. Door die begeleiding kwam er weer wat balans in mijn leven. Met hulp van de begeleiding zijn mijn schulden geregeld, ben ik weer gestart met mijn eenmanszaak. Dit is een taxibedrijf waar ik ook anderen een kans kan geven, met behoud van uitkering, om bij mij te werken. En door de inspanning van de begeleiding, samen met mijn dochters, ben ik weer samen aan het komen met mijn ex-vrouw.
Er moet nog wel genoeg gebeuren, ik heb nog steeds een oorlogstrauma te verwerken, maar zonder de hulp van Balanszorg had ik het opgegeven, ik zag het niet meer zitten. Kijk nu, ondanks dat ik het allemaal echt niet alleen kan zonder begeleiding met de Nederlandse taal, gaat het heel goed met mij.